sesizliğinden korkuyorum son defa
Yüklendim hüznün çıplak yapraklarını
Özlemine yazılarak güçlendim
Hangi güz benden daha sonbahar ki…
Yağmurunla ıslandı şehrimin sokakları
Bereketinde büyüdü yalnızlıklarım
Öylesine gür… Öylesine alımlı…
Gerçeği bir kenara bırak şifasız derdim
Unut dokunulmamış kırgınlığımı da
Köksüz sevinçler büyümezdi ki
Tadılmamış lezzet özlenir miydi sende…
Hem zemheri gibiydi anılar… Her gün…
An” sendin takvimler ne bilsin
Geçmişin mürekkebi kurumadı ki daha kağıtlarda
Bugun kelimeleri güldürürken can verdi düşlerim
Dikenli teller ardında sevişmelerim
Böyle bir sevmek görmedin ki sen nede ben
“Varsın olsun derdim kollarımda yokluğun
Çıkmazların ortasında inadına umudadır yolculuğum”
Yüreğinin lisanını öğrendim can.

Suskunluğuna çarpıyor artık sesim.
Korkuyorum son defa.>Sitemizde yayinlatmakta olan siir yazi v.s hepsi gercek yazarlarina aittir.Yayinlanan yazi ve siir uzerinde hic bir telif hakkimiz yoktur.Dolayisi ile burdaki yazilar ve siir asil sahiplerine ait olup anonim olarak burda yayinlanmaktadir.yayinci olarak hic bir sosrumluk kabul etmeyiz